مرجع امنیت اجتماعی در این مقاله جامعه و موضوع آن امنیت اجتماعی است. منظور از جامعه، اجتماع مردمی است که در قلمروی جغرافیایی کشور ایران سکونت داشته و از گروه ها، طبقات، اقوام و مذاهب مختلف تشکیل شده اند و منظور از امنیت اجتماعی مورد نظر ناجا، آن بخش از اقدامات ایجابی دولت است که در راستای ارتقا و تامین امنیت اجتماعی صورت می گیرد که در حوزه مأموریت های ناجا قرار دارد. محقق تلاش نموده تا این نقش را کاملا برجسته سازد و سهم آن را در تامین امنیت اجتماعی کشور مشخص کند. در انجام این تحقیق از روش زمینه ای موردی با رویکرد همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق عبارت است از: کلیه فرماندهان و مدیران جایگاه های 18 (سرتیپی) و بالاتر در ستاد ناجا، فرماندهان انتظامی استان ها و همچنین اساتید دانشگاه هایی که در زمینه امنیت اجتماعی صاحب نظر و صاحب اثر می باشند. برای تعیین و اندازه گیری متغیرها و شاخص ها، از روش میدانی شامل تکمیل پرسشنامه، مصاحبه با کارشناسان، تشکیل میزگرد و طوفان مغزی و از روش اسنادی شامل فیش برداری از متون دینی و مستندات بالادستی و مطالعه اسناد و مدارک، استفاده شده است. متغیرهای مستقل این تحقیق پیشگیری از وقوع ناهنجاری ها و جرایم اجتماعی، نظارت بر حفظ انضباط اجتماعی، رعایت حقوق شهروندی، تعامل اجتماعی با نهادها، سازمان ها و بخش خصوصی و ارائه خدمات اجتماعی می باشند. با توجه به ماهیت سوال های پژوهشی از ابزارهای مناسب آماری نظیر آزمون رتبه ای فریدمن، تحلیل رگرسیونی و تحلیل مسیر استفاده شده و نقش هر متغیر بر امنیت اجتماعی مشخص گردیده است. سپس با استفاده از نرم افزار لیزرل مهم ترین شاخص ها در هر متغیر تعیین شده اند.نتایج نشان می دهند که مأموریت های اصلی نیروی انتظامی که در قالب نقش و به عنوان متغیرهای مستقل تحقیق آورده شده اند، همگی بر متغیر وابسته امنیت اجتماعی تاثیر معنی دار و افزایشی داشته و با تغییر آنها می توان امنیت اجتماعی را در جامعه پیش بینی و تبیین نمود. هر چند میزان این همبستگی و معنی داری برای هر یک از متغیرها و تاثیر آن بر متغیر وابسته متفاوت است.

در راه شناخت فاکتورهای موثر بر میزان تمایل به گردشگری در دنیا و در ایران گام هایی برداشته شده است. از جمله ی این فاکتورهای موثر، می توان به امنیت ذهنی گردشگران و ابعاد آن در تعیین میزان تمایل به گردشگری یک مقصد اشاره کرد. در این مطالعه برای تسهیل در اندازه گیری متغیر مستقل امنیت ذهنی به دو مولفه ی جدید امنیت ذهنی سلبی و امنیت ذهنی ایجابی تعریف و ارائه شده است. بر این اساس سعی شده است که سهم افزاینده یا کاهنده ی دو مولفه ی سلبی و ایجابی امنیت ذهنی در تعیین میزان تمایل به گردشگری مورد سنجش قرار گیرد، تا از این طریق به شناخت میزان اهمیت هر کدام از مولفه ها دست یافته شود. این پژوهش به صورت کمی و با روش پیمایش و ابزار پرسشنامه به انجام رسیده است. یافته ها حاکی از این است که امنیت ذهنی سلبی با بتای 20/0-دارای تاثیری کاهنده و امنیت ذهنی ایجابی با بتای 40/0 دارای تاثیر فزاینده در تعیین میزان تمایل به گردشگری افراد می باشند. در راستای تقویت تاثیر امنیت ذهنی ایجابی و تضعیف تاثیر امنیت ذهنی سلبی، پیشنهادهایی در انتهای مطالعه ارائه گردیده است.

تقوا در ادبیات متعارف مطالعات دفاعی و سیاسی، مفهوم مهجوری است. از رنسانس به بعد، عنصر تقوا به طور کلی از حوزه سیاست، قدرت، امنیت و امور دفاعی کنار زده شد. اگرچه پس از نقدهای فراوان به گفتمان های سخت افزاری نظیر رئالیست ها به عنوان جریان اصلی حوزه قدرت و امنیت، در سه دهه اخیر شاهد ظهور گفتمان های نرم هستیم و در این راستا، مفهومی مانند هویت، جایگاه ویژه ای در حوزه قدرت و امنیت باز کرد؛ اما همچنان به مقوله های معنوی مانند اخلاق و تقوا، آن چنان که در گفتمان اسلامی ارزش راهبردی دارد، توجه نشده و تحقیقات در این زمینه هنوز از جایگاه برجسته ای برخوردار نیست. از این رو، مقاله حاضر به دنبال پاسخ این است که تقوا چگونه در استحکام و مقاوم سازی بُعد ایجابی امنیت ملی تأثیرگذار است؟ روش استدلال در این پژوهش، قیاسی و در چارچوب نظری سنت های الهی است و از روش تحلیل ثانویه به عنوان مکمل بهره گرفته است. یافته اجمالی پژوهش این است که تقوا به مثابه دال مرکزی معنویت و ایمان به مثابه سنت اجتماعی الهی تأثیرگذار بر عناصر سرمایه اجتماعی واحد سیاسی بوده و از این رهگذر با حل مسأله پاسخگویی (کارآمدی) و خواسته های شهروندان، بنیاد امنیت ایجابی را مستحکم می کند. عکس قضیه نیز صادق است؛ یعنی نتیجه محتوم زوال تقوا، زوال سرمایه اجتماعی است که در پی آن، بنیادهای بُعد ایجابی امنیت ملی فروخواهد ریخت.

مناسبات میان سوژه و ابژه مناسباتی بر آمده از خلاء و یا نتیجه خنثی ای از اندیشه هایی خنثی نیست. از این رو نقد جامعه ی معاصر در همان حال که نقدی است معرفت شناسیک، رسالتی معرفت شناختی نیز هست. هدف مقاله پیش رو در این راستا، نشانه روی به آن گره گاه هایی است که مدافع و پشتیبان نوع خاصی از مناسبات میان سوژه و ابژه است. با این توضیح که باور به سوژه ای که بتواند تمامیت امر واقع را فراچنگ آورد، همزاد ترس از هر گونه امر بیرونی شرایط هژمونی ایدئولوژیک را مهیا و پایدار می سازد. از این رو دیالکتیک منفی علاوه بر نشان دادن این گره گاه ها، در پرهیز از نسبیت باوری شرایط آرمانی تجربه را در وجه ایجابی به پیش می کشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

دلوز هستی شناسی خود را در مقام فلسفه ای پساکانتی عرضه می کند. دغدغه اصلی فلسفه پساکانتی، از سالامون مایمون تا هگل، ساختن متافیزیکی جدید پس از نقد کانت و تبیین مساله تکوین هستی بود. دلوز نیز با توسل به متافیزیک اسپینوزا و لایبنیتس و همچنین فلسفه نیچه، هستی شناسی جدیدی بنا می کند. این هستی شناسی، برخلاف هستی شناسی هگلی که تکوین هستی را بر یک اصل نفی استوار کرده بود، این تکوین را بر مبنای امر ایجابی تبیین می کند. در نظر دلوز، نزد اسپینوزا و نیچه تلقی ای یکسره ایجابی از هستی وجود دارد که می تواند برای بنیان نهادن یک هستی شناسی جدید به کار رود. در نهایت همین امر ایجابی است که هم هستی شناسی و هم اخلاقی جدید را بنیان می نهد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

امنیت سیستم های اطلاعاتی، یکی از مهم ترین چالش های سازمان های امروزی است. بیشتر سازمان ها از فناوری های امنیتی استفاده می کنند، اما به این نتیجه رسیده اند که فناوری به تنهایی کافی نیست و تهدید اصلی برای امنیت سازمان از کارمندانی نشئت می گیرد که با سیاست های امنیت سازمان موافق نیستند. بنابراین حوزه رفتارهای امنیتی کاربران نهایی در سازمان، توجه جدی سازمان ها را به خود جلب کرده است. مطالعات اخیر نشان داده است که کاربران نهایی، دیدگاه های امنیتی متفاوتی دارند که موجب ناتوانی در نظارت بر رفتارهای امنیتی کاربران شده است. این پژوهش با بهره مندی از روش کیو، تلاش می کند الگوهای ذهنی کارمندان در خصوص سیاست های امنیت اطلاعات را در راستای همراه کردن کارمندان با الزامات امنیتی سازمان، شناسایی کند. بدین منظور، پس از بررسی مطالعات پیشین، ارزیابی و جمع بندی فضای گفتمان، عبارات کیو انتخاب شدند و 31 نفر از کارمندان شرکت پخش فراورده های نفتی آنها را رتبه بندی کردند، سپس عبارات تحلیل و چهار الگوی ذهنی شناسایی و بدین ترتیب دسته بندی شدند: ارزیابان، متعهدان، منسوبان و افرادی که ابزارهای بازدارندگی را در جهت همراهی با سیاست های امنیت اطلاعات مفید می دانند.